شعر و نوشته

شعر و نوشته...

توی شهر، بین این مردمما یکروز راه خواهیم رفتمینویسم از اولِ قصه :روزی ما بگا خواهیم رفتراه میرویم شاید کمیاندازه‌ی صد هزار تا بارانبا شعرها و نقاشی‌هایم در چهره‌ای شکلِ تبهکارانتوی خواب توی بیداریفکرت را از هر کس میگیرمتو شعر میشوی هرشب!من از تو، هی عکس میگیرمدر کنار تو، این مردگیج میزد هی دور میخوردتا که شعرت کند تنها،بعد تو، این دیکتاتور میمردما راه خواهیم رفتتوی این شهر که خالی از حسهما بگا خواهیم رفتدر ابتدا یا که انتهای این قصه حمیدرضاتاجیک + نوشته شده در  سه شنبه یازدهم مهر ۱۳۹۶ساعت 17:51&nbsp توسط حمیدرضا تاجیک  |  شعر و نوشته...ادامه مطلب

شعر و نوشته...

زندگی سخته، میونِ اینآدمای زشت و پست و بدشعر، عزمِ بیخود و پوچهواسه شهرِ مناره و گنبدیک نفر کنجِ چاه می‌خفتههی خون، توی ماه می‌افتههرکسی فکرِ روشنی دارهبه روزِ سیاه می‌افتههی سرفه زدیم با خوننبضِ این قلب خطوطِ ممتد شدمُردیم و بازم نپرسیدیمکه چرا هی حالمون بد شد؟من رو به شعر آوردمکاغذو دستِ شما دادمآخرِ راه تازه فهمیدمکلِ عمرم رُ بگا دادم! حمیدرضاتاجیک + نوشته شده در  جمعه هفتم مهر ۱۳۹۶ساع شعر و نوشته...ادامه مطلب

عاشق شدن توی این روزا برای تو، چیزِ نافرمِ زیادی نیست باور بکن سنجاقکِ شعرم دوست داشتنت جرم زیادی نیست جرم زیادی نیست، خیره ماندن به عکست سجده به قبله دیگر سوی چشمای مستت ضبطِ صدای هرخنده‌ت نوشتنِ از تو زیر باران مرگ در انقلابِ پاییزی پیاده روی در کریمخان همه شعرام برای تو! ببین این جرم زیادی نیست رعشه، انفرادیِ تاریک از عذاب های عادی نیست که حجم این شعرا زیاد نشد، اگر کسر نشد جرمِ من انتظارِ مغمومم در میدانِ ولی عصر نشد من زنده ام، نگاه کن مشتی روی کولم بزن ببین منِ بی جرم را یک سر به سلولم بزن هر چهار صبح، ببین.. . صبح سلام به گلفروشی بده انفرادی جای خوبی نیست به من فرصتِ خودکشی بده دیگه پایان روزای خوب شـب، ترمینالِ جنـوب نیست بمان بالای این سلول این مامور با من خوب نیست دلم را انبارِ باروت و مغز را، زاغه ی مهمات کن چیزی نمیگم، مجرمم من با بی‌رحمی من را مجازات کن توی خیابونِ رویام ننداز سمتِ من سنگ را وقت رفتنت بر من، برسون آخرین سرنگ را کنج انفردایِ تن، تشنه سمتِ خودم، کم کم تمام شم نکنه بری از این زندان! با همین شعرام قتل عام شم   حمیدرضا تاجیک شعر و نوشته...ادامه مطلب

بگذار در پاییز، بیشتر باشی پاییز، فصلِِ مُردنِ مَرده بمان تا به این جانِ مُرده نفسهای آخری برگرده بمان تا غزلی تازه تا برایت باز، موسوی شوم تا باران بزنه سرِ روزام به دیوانگیت، مردی قوی شم! شعرهام زرد و نارنجی تر پاییز فصلِ بیشتر گفتنِ از توست مرگ، خشکی این خودکار تشنجی مرگبار، بعد از توست مرگ پارک ملت و نارنگی مرگ آتیشی لبِ جوب است مرگ، زندگی توی این روزا آروزی یه پایانی خوب است مرگ ناشاعریِ من از عشق تو به باران است مرگ شعرایی تنها نوشته شده در خیابان است مرگ شعرایی تازه لا به لای یه خروار خاک بود مرگ تنها انگیزه‌م در سرویسِ، تهران-اراک بود مرگ گ شعر و نوشته...ادامه مطلب

بی هوا وسطِ هر شعرم
میپری زیبا، دَف میزنی
 دیگه من مُرده‌ام خانوم
داری از چی حرف میزنی؟

دَف را بزن در متنِ
خواندنِ شعر، از براهنی
بُراده‌ی خوبی بمان!
در مغزِ این مَردِ آهنی

شعر و نوشته...

ای کاش که جای آرمیدن بودی

یا این ره دور را رسیدن بودی

کاش از پی صد هزار سال از دل خاک

چون سبزه / امید بر دمیدن بودی

خیام

شعر و نوشته...

آن نگاه آتشین را سرد دیدن درد داشت

شعر و نوشته...

چند ورق  موند تنها یادم
زیر تخت اونا رُ تا کردی
میز قسم خورد من بنویسم:
از اینکه تو  چقدر نامردی!

 

حمیدرضا تاجیک

شعر و نوشته...